Innerlijke vrede zonder verhaal
Hoe vinden we meer innerlijke vrede? Het is een vraag die zich niet altijd luid stelt, maar die op de achtergrond vaak aanwezig is – als een verlangen naar rust, naar acceptatie, naar een manier van leven waarin we niet steeds tegen onszelf in verzet zijn. Soms zoeken we antwoorden in boeken, retraites of gesprekken, maar steeds weer blijkt dat het niet genoeg is om te weten wat er nodig is. We willen het ook voelen. We willen thuiskomen in onszelf, zonder voortdurend het gevoel te hebben dat we anders zouden moeten zijn.
Vorm is Leegte: een meditatie op verbondenheid.
De sinaasappel, het universum en onderlinge afhankelijkheid.
Stel je voor: je hebt zin in een sinaasappel. Je loopt naar de fruitschaal, pakt er één, en begint hem te pellen. Het lijkt een eenvoudige handeling. Maar als je iets verder kijkt, blijkt zelfs dit iets te zeggen over hoe diep alles met elkaar verbonden is.
Een sinaasappel bestaat niet zomaar. Hij is het resultaat van een lange keten van omstandigheden, processen en interacties. In zekere zin is het hele universum betrokken geweest bij het ontstaan van die ene vrucht.
De weerstand tegen dit moment onderzoeken
Om dit moment direct en onmiddellijk te ervaren is geen inspanning nodig – dat gebeurt al. Dat wat is, is nu al aanwezig, en daar hoef je verder niets voor te doen. Dat directe ervaren is altijd beschikbaar. Wie daar langere tijd in blijft, zonder commentaar, oordeel of verwachting, gewoon door voortdurend open te zijn, zal merken dat er, schijnbaar zonder enige reden, vreugde en vrede opkomen.
Dit woordloos aanwezig zijn vereist wel enige oefening, inspanning, herhaling, en doorzettingsvermogen, want denken en commentaar leveren op wat hier nu aanwezig is blijkt een hardnekkige gewoonte. Maar het is mogelijk om die gewoonte achter je te laten en steeds meer te wennen aan alleen maar aanwezig zijn met wat er is.
Het gevoel van subjectiviteit onderzoeken
Ontwaken is niet meer dan een kleine aanpassing, een bijna onopvallende correctie op een niet geheel juiste manier van zien en ervaren. Verlichting is altijd aanwezig; het is onze open, natuurlijke, werkelijke aard en constant beschikbaar, ware het niet dat een hardnekkig gevoel van onjuiste subjectiviteit enigszins in de weg zit. Dat gevoel is een object in gewaarzijn dat wordt aangezien voor het centrum van ons bestaan. Maar wie goed kijkt kan zien dat het subjectieve gevoel iemand te zijn waargenomen kan worden door iets anders – en dat is een eerste aanwijzing dat je niet bent wie je denkt te zijn.
I cannot be what I can see
yet all I see is part of me
Ik kijk naar buiten en zie andere mensen, allerlei dingen, de natuur; ik zie de wereld. Ik kijk naar binnen en zie herinneringen, gevoelens, gedachten en vermoedens; ik zie mezelf.
Wat ik kan zien of opmerken, kan niet zijn wat ik ben—want ik ben degene die iets ziet. Ik ben het subject dat een object waarneemt.
Om helderheid te verkrijgen over wie ik werkelijk ben, moet ik rigoureus alles wat ik niet ben herkennen als waargenomen objecten. Over het algemeen is dit eenvoudig als het gaat om de uiterlijke wereld: alles wat ik buiten mijn lichaam kan zien, voelen, proeven, ruiken of horen, wordt moeiteloos als ‘niet-ik’ ervaren. Ik lijk afgescheiden van anderen, in de zin dat niemand anders dan ikzelf mijn herinneringen, mijn zelfbewustzijn, mijn zintuiglijke waarnemingen, gedachten en gevoelens direct kan kennen.
Ik ben liefde
Dit is een actieve vorm van mediteren die hindernissen als angst, onzekerheid en voorzichtigheid kan doen wegsmelten. Het opent je, waardoor je meer kunt voelen dat er liefde door je heen stroomt. Het ontwikkelt gevoelens van vreugde, vriendelijkheid en vrijheid. Als je al in de lach schiet als je deze titel leest is deze speciaal geschikt voor jou – maar als je meteen smelt als je dat leest, moet je het misschien niet te vaak doen, anders wordt je helemaal een watje.
Ik zit in mijn hoofd
(of in ieder geval in mijn lichaam)
Normaliter zijn we natuurlijk geneigd om te denken dat bewustzijn zich in ons hoofd bevindt. Daar zijn twee redenen voor: daar zitten de hersenen, en zoals bekend hebben die alles met bewustzijn te maken – sommigen zouden zelfs zeggen; die produceren dat. En een tweede reden om het bewustzijn in het hoofd te lokaliseren is dat, als we ons bewust zijn van de wereld om ons heen, we vooral gebruik maken van onze ogen en oren, en die zitten nu eenmaal daar. Vanuit een positie achter onze ogen lijken we naar de wereld om ons heen te kijken.
Meditatie is terugkeren naar de bron
De thuiskomst na een lange reis
De terugkeer naar dat waar je uit bent voortgekomen is als de thuiskomst na een lange reis. Je kwam voort uit dat Ene, je leefde – ook toen je je afgescheiden en alleen voelde – in dat Ene, en nu weet je dat er niets anders is dan Dat.
Omdat je het in alles herkent – het sluit niets uit – ben je niet langer in conflict met je eigen ervaringen. Alles is welkom, alles wordt met open nieuwsgierigheid ontvangen. Dat Ene is wat je bent, dat Ene is wat alles is. Liefde datgene wat alles verbindt.
Waar is open helderheid?
Waar precies is open helderheid nu eigenlijk? Kunnen we het lokaliseren? Kunnen we aanwijzen waar het precies zit? Als we proberen te achterhalen waar open helderheid zich bevindt kunnen we misschien ook beter zien wat het eigenlijk is.